Dit is een foto van Belgisch supermodel Anouck Lepère in het appartement dat ze zelf inrichtte en verdorie nog aan toe, ze lijkt zo een schilderij te zijn ingelopen. Maakt dat de foto mooier dan ie al is? Dat de foto op een schilderij lijkt? Vreemd eigenlijk. Toch is dat precies de reden dat ik hier minutenlang naar kan blijven kijken. Een foto doet me op een bepaald moment afvragen of Anouk niet elk moment opstaat, richting keuken, om koffie bij te schenken voor de fotograaf en zichzelf – zie het vermoedelijk lege witte kopje op de salontafel – terwijl de idee van een schilderij de suggestie van eeuwigheid oproept. Het object zit en blijft zitten, omdat ze nergens hoeft te zijn, omdat haar aanwezigheid de ruimte vervolledigt. Elke schaduw en lichtstraal is van perfectie doordrenkt. Waarom zou ze niet voor altijd zo kunnen blijven zitten? In een schilderij kan het.